The sun sank below the horizon as dusk fell over the valley. It had warmed the earth all day, but now its light faded, leaving the sky in shades of orange and purple. The earth felt lonely as its companion left for the night. From the darkening sky emerged the moon, pale and calm. It sensed the earth's sadness. In a softly glowing voice, the moon sang a gentle lullaby. Its song told of comfort and togetherness, promising to watch through the night. As it sang, its light soothingly caressed deserts, forests, and seas. When the lullaby ended, the earth rested peacefully. Stars emerged with the moon to keep their nightly watch over the sleeping world below.

***

മൂവന്തി താഴ് വരയിൽ വെന്തുരുകും വിൺസൂര്യൻ
മുന്നാഴി ചെങ്കനലായ് നിന്നുലയിൽ വീഴുമ്പോൾ
ഒരു തരി പൊൻതരിയായ് നിൻ ഹൃദയം നീറുന്നു
നിലാവല കൈയ്യാൽ നിന്നെ വിലോലമായ് തലോടിടാം
നിലാവല കൈയ്യാൽ നിന്നെ വിലോലമായ് തലോടിടാം
ആരാരിരം...